30 mayo, 2013

Semáforos

Los semáforos de Dublín son... distintos.

Nunca entendí por qué la canción de los payasos de la tele decía eso de "¡rojo, amarillo y... verde!". Cuando era pequeña porque para mí los semáforos eran solo la parte de los peatones: rojo y verde, punto. Y cuando entendí que los conductores tenían su propia visión del semáforo, esta sí con tres colores, nunca encontré el famoso amarillo, aceptaría un "¡rojo, naranja y... verde!", pero ¿amarillo?

¿Y por qué una canción infantil se basa en la visión adulta del semáforo?, sí, se supone que los niños que la cantan van en un coche pero ese es un análisis que no hice con cinco años.

Los semáforos de Dublín son distintos. Yo por lo menos no los había visto así en ningún sitio y, aunque la adaptarían a la visión de los niños, tampoco sirven para la canción.

¡Verde, amarillo y... rojo!



2 comentarios:

  1. É que mira que hai cores no mundo e vanlle pór ós semáforos o ámbar, medio amarelo medio laranxa, para min máis laranxa... ti habías ser como aqueles que me repateaban o fígado dicindo que o meu seiscentos azul turquesa que me encantaba era verde ;-)

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Probablemente, porque eu co verde e o azul sempre "discuto" co Carlos :)
      (Pero non sei por que o dis se as dúas estamos dacordo en que para nós é máis laranxa...)
      Bicos de cores

      Eliminar